Faza krytyczna – sytuacja zdecydowanie się pogarsza, faza ta pojawia się wraz ze wzrostem pobudzenia naszego organizmu. Stwierdzamy pojawienie się nowych czynników i widzimy, że nasze działania są nieskuteczne. Pojawia się próg odporności na stres – granica miedzy dobrym i efektywnym działaniem a takim, które może nie doprowadzić do rozwiązania problemu. Stopniowo pogarsza się jakość naszych działań i nie jesteśmy już tak efektywni jak wcześniej. Zaczynamy się miotać między różnego typu czynnościami. Zaczyna występować pewna sztywność w myśleniu. Koncentrujemy się na drobiazgach, zaczynamy je analizować, natomiast nie potrafimy przejść do uogólnienia. Pojawia się działanie zwane fiksacją. Mamy tendencję do porzucania trudnych dróg i szukania łatwiejszych sposobów rozwiązania i działania. Często wtedy rezygnujemy z celów najwyższych i schodzimy coraz niżej. Pojawiają się problemy z koncentracją uwagi oraz zdecydowanie nasilają się emocje. Przyspieszamy tempo wypowiedzi. Emocje zaczynają dezorganizować działanie naszych procesów poznawczych. Wiemy na przykład, że czegoś się uczyliśmy, coś czytaliśmy, ale nie potrafimy sobie tego przypomnieć i przez to wzrasta jeszcze bardziej pobudzenie. Na tym etapie da się jeszcze jednak rozwiązywać zadania – gorzej, trudniej, większym kosztem, ale jesteśmy w stanie to robić.