Uczenie się w ujęciu rozwojowym
Kiedy człowiek zaczyna się uczyć, nabywa zdolność zdobywania doświadczeń? Już w okresie prenatalnym dziecko rozwijające się w łonie matki posiada zaskakująco duże zdolności kumulowania doświadczeń! Do łona matki docierają różnego typu dźwięki, zapachy, światło, itd.
10 tydzień życia – pojawiają się pierwsze spontaniczne ruchy dziecka
12 tydzień – pojawia się możliwość rozpoznawania smaków, dźwięków, itd.
Jeśli jest ciąża mnoga, mogą się dokonać pierwsze próby nawiązywania kontaktów.
3 miesiąc – duża aktywność ruchowa
6 miesiąc – odruch ssania, żywsze reakcje na głos matki
Można powiedzieć, że po narodzeniu człowiek biologicznie jest gotowy do uczenia się, te zdolności początkowo jednak są dość ograniczone i trzeba je rozwijać.
Czy są odruchy, których człowiek nie musi się uczyć? Tak, ale są one ograniczone. Odruchy prymitywne zanikają ok. 6 miesięcy, jeśli nie zanikają – znak to, że układ nerwowy może być uszkodzony.
Część odruchów zapewnia przetrwanie, np. odruch ssania, mrugania, odruch wykrztuśny. Część odruchów jest niezbędna i funkcjonuje przez całe nasze życie, jednak ich ilość jest bardzo niewielka.
Od tych odruchów zaczyna się gromadzenie dalszych umiejętności. Często w toku życia odkrywamy, że coś, co wykonujemy, zmienia stan rzeczy. Przykładowo, w dzieciństwie dotykając zabawki uczymy się, że reaguje ona w określony sposób. Potem pojawia się intencja, aby powtórzyć zaobserwowany efekt.