Generatywność i kreatywność pamięci autobiograficznej
Informacje w naszej pamięci podlegają ciągłym zmianom czy to w procesie wzrostu schematyzacji, czy to poprzez osłabienie intensywności, a nawet znaku emocji, czy wreszcie poprzez deformację obrazu, zdarzenia w wyniku wielokrotnych odtworzeni na rzecz różnorodnych audytoriów.
Opowiadając swoje historie dodajemy pewne szczegóły, pomijamy niewygodne fakty, przedstawiamy siebie w korzystnym świetle.
Pamięć staje się naszym osobistym nieodłącznym historykiem, który nieustannie usprawiedliwia nasze działania i decyzje.
Naszym „ja” rządzi autorytarne „ego”, które bezlitośnie niszczy niepożądane informacje.
Możemy pamiętać zdarzenia, które nigdy nie zaistniały.
Amnezja dziecięca – niepamięć pierwszych lat naszego życia. 3-4 lata życia są najczęściej okryte niepamięcią faktów. Mogą pojawiać się bardzo wybiórcze wspomnienia, ale zawsze warto zastanowić się, jakie jest źródło danych.
Trzeba pamiętać o niedojrzałości hipokampa jako struktury pomagającej w tworzeniu pamięci deklaratywnej i roli ciała migdałowatego.
Efekt reminescencji – osoby, które kończą 50 lat, zaczynają świetnie pamiętać wydarzenia, które miały miejsce między 10 a 30 rokiem życia. Efekt reminescencji w pewnej mierze dotyczy także wydarzeń publicznych. Powraca pamięć tytułów czytanych wówczas książek, słuchanych utworów muzycznych, oglądanych filmów.
Zapominanie
Należy do zjawisk dobrze znanych, bo dokuczliwych. Zapominanie – wiemy, że coś pamiętamy, ale nie możemy odtworzyć materiału pamięciowego.