Budowanie, tworzenie własnego wizerunku na własny użytek. Część autoprezentacji jest przez nas kontrolowana, część jednak nie.
W dużej mierze większość z nas zastanawia się, w jaki sposób jesteśmy oceniani. Najczęściej chcielibyśmy, aby ocena była zgodna z naszym wyobrażeniem.
Niewiele jest sytuacji społecznych, w których człowiek może się nie zastanawiać nad swoją autoprezentacją i wizerunkiem oraz tym, jak jesteśmy odbierani.
Autoprezentacja nie jest zjawiskiem negatywnym:
– objaw dobrego przygotowania
– znajomość norm i zasad społecznych
Kiedy zanika zainteresowanie prezentacją siebie:
– choroba, np. psychiczna
– pod wpływem środków odurzających
– w sytuacjach zagrożenia
– w sytuacjach codziennych, przy nadmiernej rutynie
Nadmierne zainteresowanie autoprezentacją:
– utrudnia realizację zadania
– usztywnia reakcję
– nasila poziom stresu
– podnosi poziom lęku społecznego
Przejaw troski o wywarcie dobrego wrażenia:
Szybkie robienie porządków, gdy dowiadujemy się, że za kwadrans będzie u nas gość.
Opowiadając o sobie chcemy budować swój wizerunek.
Dbałość o własny wizerunek w pewien sposób ogranicza to, co robimy. Wizerunek z reguły ogranicza zakres naszych zachowań.