Inne przyczyny: nadmierna ambicja, duże (czasami nadmierne) poczucie odpowiedzialności za siebie i za innych, zewnątrzsterowność (typ osobowości, który powoduje, że oceny innych są dla nas najważniejsze). Z czynników pozapsychologicznych: zbyt małe doświadczenie, niedostateczne opanowanie zadania lub utworu, poczucie że zrobiliśmy niewystarczająco dużo, mało wydajny sposób ćwiczenia, niewłaściwy aparat wykonawczy i świadomość tego, skłonność do skurczów mięśni, brak wizji utworu, otrzymanie zadania zbyt trudnego dla nas, brak zaufania do osób nam towarzyszących, kiepskie relacje z odbiorcami, zła temperatura Sali, brak świadomej wiedzy o tym co nam przeszkadza, zła akustyka sali, złe oświetlenie, hałas, nieprzewidywalne reakcje ze strony publiczności.
Czy zawsze jest tak, że większe doświadczenie powoduje, że trema nas nie dopada? Niekoniecznie. Niektórzy artyści mówią o sobie „wieczni tremiarze” – nie ważne ile by występowali, zawsze zżera ich trema.
Dlaczego trzeba poznać objawy tremy? Po to, aby móc nimi pokierować. Objawy tremy są bardzo zróżnicowane, najczęściej objawy sercowo-naczyniowe, objawy związane z układem oddechowym (np. oddech szczytami płuc), objawy związane z układem pokarmowym, objawy związane z układem ruchowym (min. wzrost napięcia mięśniowego). Mogą być też objawy bardziej długotrwałe, niezwiązane z przeżywaniem tremy w danej chwili, ale trwające dłuższy czas, np. obsypanie całego ciała wypryskami, łuszczyca.
Jakie emocje towarzyszą tremie? Lęk, poczucie winy, wstyd, złość, gniew, rozczarowanie, rozżalenie, zdziwienie.