Receptory skórne
Dotyk i ucisk – ok. 500 000 receptorów
Dotyk i ucisk odczuwamy wszędzie na skórze. Receptory są rozłożone nierównomiernie, np. najmniej mamy ich na plecach. Najwięcej receptorów znajduje się na dłoniach, czubku nosa, czubkach palców. Włosy są niewrażliwe, ale posiadają swoiste receptory w pobliżu swych korzeni, co pozwala odczuć ruch włosa.
Habituacja – przyzwyczajenie do działającego bodźca, zmniejszenie wrażliwości receptora, gdy bodziec działa dłuższy czas.
Łaskotanie – delikatne pobudzenie receptorów dotyku.
Swędzenie – delikatne pobudzenie receptorów bólowych (przyczyny: choroby nerek, wątroby, mózgu, alergia, itd.)
Obydwa doznania biorą się z przekazu neurologicznego, a nie z czegoś, co istnieje fizycznie.
Kontrpodrażnienie – uruchomienie innych receptorów by złagodzić lub znieść działanie receptorów swędzenia lub łaskotania, np. poprzez podrapanie.
Ból nie istnieje w świecie zewnętrznym, jest tylko odczuciem. Ból jest całkowicie prywatny. Stopień bólu nie odpowiada stopniowi urazu.
Ból to sygnał alarmowy, który jest potrzebny do zachowania własnego życia i zdrowia. Wyzwala przede wszystkim konieczność zmiany sytuacji.
Ból fantomowy – po utracie kończyny pozostaje bardzo realne odczucie, że ta kończyna w dalszym ciągu istnieje. Na ból fantomowy nie działają żadne środki przeciwbólowe.
Asymbolia bólu – brak cierpienia, psychicznej reakcji na ból. Najczęściej spowodowana uszkodzeniem neurologicznym.
Synestezja zmysłów – silne kojarzenie bodźców zmysłowych o różnych modalnościach. Smak nazwy, widok lub smak dźwięku, czucie widoku, kolory liter, itd. – wszystkie kombinacje.