Istnieje wiele sposobów uczenia się
– uczenie bezpośrednie (sensoryczne) – uczenie się z wykorzystaniem zmysłów
– warunkowanie klasyczne – bazuje na pojęciu odruchów i odruchu bezwarunkowego, podstawowa forma uczenia się bezpośredniego (badania Pawłowa). Uczymy się nowego znaczenia bodźców, które wywołują określone efekty. Badania Watsona i Rainiera (?) – uczenie noworodka strachu przed szczurem poprzez emitowanie paskudnego dźwięku przed pojawieniem się szczura. Czasami zatrucie pokarmowe jest tak złe, że kojarzymy, co przedtem zjedliśmy – może się zdarzyć, że po takim negatywnym doświadczeniu pojawiają się nieprzyjemne reakcje po spożyciu pewnych pokarmów i pojawi się awersja do nich. Osoby doświadczające chemioterapii dostają podobnej awersji do pewnych pokarmów.
– warunkowanie instrumentalne – uczymy się nie bodźca, ale nowych reakcji. Wykonujemy pewną czynność i zostajemy nagrodzeni, chcemy więc powtórzyć tę czynność, gdyż kojarzy nam się z czymś przyjemnym
– uczenie pamięciowe – częste i intensywne powtarzanie czegoś. Bardzo często to uczenie niestety ma krótką trwałość… to uczenie bazuje na powtórzeniach. Istnieją pewne zasady skutecznego uczenia się pamięciowego. Jeśli jesteśmy zniechęceni do uczenia się, wówczas uczenie przychodzi z trudem. Ilość powtórzeń pamięciowych również odgrywa dużą rolę, gdyż najtrudniej zawsze opanować środkową część materiału. Uczenie pamięciowe musi być rozłożone w czasie
– uczenie się metodą prób i błędów – gdy nie wiemy, jak coś zrobić, i szukamy rozwiązania
– naśladowanie otoczenia
– uczenie się przez rozwiązywanie problemów – gdy próbujemy przez operacje umysłowe dojść do rozwiązania określonego problemu. Wyszukujemy skutecznych rozwiązań i opanowujemy przy tym sposoby radzenia sobie z określonym problemem. Wymaga to pewnych zdolności myślenia i określonego poziomu rozwoju umysłowego
– uczenie się poprzez rozumienie – wyszukiwanie związków przyczynowo-skutkowych