Inteligencja cz 4

Skrajne bieguny inteligencji:
– upośledzenie umysłowe (2% populacji)
– rozwój powyżej przeciętnej (2% populacji)
Definicja inteligencji:
Definiując inteligencję jako cechę psychiczną psychologowie musieli zmierzyć się z samym pojęciem cechy.
Oprócz cechy psychicznej, inteligencja jest cechą zgeneralizowaną, która przejawia się w różnych zakresach naszego działania.
Inteligencja to konstrukt teoretyczny odnoszący się do względnie stałych warunków wewnętrznych człowieka, determinujących efektywność działania, wymagających udziału procesów poznawczych.
Inteligencja to ogólna zdolność adaptacji do nowych warunków i nowych zadań (Stern).
Inteligencja to zdolność do rozwiązywania problemów (Piaget).
Inteligencja to zdolność do dostrzegania pewnych zależności, relacji, związków przyczynowo-skutkowych.

Współczesne definicje inteligencji można podzielić na 3 grupy:
– zdolność uczenia się na podstawie doświadczenia
– druga grupa traktuje inteligencję jako zdolność przystosowania się do środowiska i zachodzących w nim zmian
– trzecia grupa odnosi się do tego, jak dobrze się uczymy, jak szybka jest nasza pamięć; przebieg i właściwości własnych procesów poznawczych i zdolności do ich kontrolowania