Temperament cz 4

Współczesne rozumienie temperamentu:
Jan Strelau: temperament określa zapotrzebowanie na stymulację – ile bodźców potrzebujemy otrzymać, aby działać optymalnie. Człowiek źle się czuje w sytuacjach skrajnych, gdy mamy zbyt dużo lub zbyt mało bodźców. Temperament to stałe cechy, które przejawiają się w sile i szybkości reagowania i parametrach reakcji. Temperament będzie się przejawiał w całej motoryce – w ruchach i szybkości chodzenia. Sam przebieg procesów nerwowych leżących u podłoża naszego myślenia wyznacza nasz temperament. Niezależnie od tego, co robimy, sposób wykonywania czynności zależy od naszego temperamentu.
Stały temperament – tak naprawdę się zmienia, jednak bardzo wolno. Doświadczenia życiowe głównie w młodym wieku modyfikują sposób reakcji.
Podstawowe parametry temperamentu:
– siła reakcji – wymiar temperamentu w odpowiedzi na siłę bodźca
– wielkość reagowania (reaktywność) – wymiar wrażliwości zmysłowej i emocjonalnej, związany z naszą odpornością i wydolnością organizmu. Reaktywność jest bardzo mocno związana z typem naszego układu nerwowego
– wrażliwość zmysłowa na postrzegane bodźce. Osoby silnie reaktywne (duża wrażliwość na bodźce) – słaby typ układu nerwowego. Słabo reaktywne – silny typ układu nerwowego, gdzie dopiero silne bodźce powodują reakcję