Uzdolnienie muzyczne to:
– dobry słuch wysokościowy
– dobry słuch analityczny
– duże poczucie rytmu
– pamięć muzyczna
– muzykalność
– zdolność wykonawcza – gra, śpiew
Muzykalność – predyspozycja szczególna, osoba gra, śpiewa, porusza się zgodnie z muzyką. To umiejętność odczytywania treści emocjonalnych i wartości estetyczno-formalnych w muzyce słuchanej.
Słuch absolutny – umiejętność rozpoznawania bezwzględnej wysokości dźwięku tylko na podstawie percepcji sensorycznej, bez uciekania się do pomocy dźwięku referencyjnego. Dość kontrowersyjna teoria.
Teoria Marii Manturzewskiej – uzdolnienie muzyczne to wielowymiarowa struktura wewnętrzna dostępna jedynie dla osób o predyspozycjach muzycznych. Czynniki (dwa pierwsze biologiczne, dwa pozostałe wynikające z wpływów środowiskowych):
– czynnik właściwości sensoryczno-percepcyjnych człowieka – czynnik uwarunkowany genetycznie, biologiczne wyposażenie; za tym idzie m. in. wrażliwość emocjonalna
– właściwości kinestetyczno-motoryczne – szybkość nabywania umiejętności i sprawności muzycznych, plastyczność psychomotoryczna, koordynacja ruchowa, typ połączeń mózgowych dających sprawność psychomotoryczną niezbędną do grania na instrumencie
– intelekt – ogólna sprawność intelektualna, pamięć muzyczna, zdolność do wyobraźni muzycznej, szybkość tworzenia własnego świata muzycznego, jego oryginalność, zdolność do tworzenia nowych dzieł
– właściwości emocjonalno-motywacyjno-osobowościowe – zainteresowania, pasje, dzięki którym ukierunkowuje się to, co człowiek robi. Muzyka zajmuje wysoką pozycję w sieci wartości i jednocześnie jest wartością zapewniającą bardzo pozytywne doświadczenia emocjonalne