Uczenie się i myślenie
Uczenie się towarzyszy nam przez całe życie, my jednak najczęściej mówimy o nauczeniu się np. tekstu czy utworu. W psychologii to pojęcie ma dużo szerszy zasięg – gromadzenie i wykorzystywanie doświadczenia się. Już w okresie prenatalnym mamy pierwsze formy uczenia się. Jak długo żyjemy, tak długo się uczymy, ponieważ cały czas zdobywamy nowe doświadczenia. Proces ten prowadzi do trwałej zmiany zachowania jednostki lub jej procesów umysłowych. Jeśli nie mamy możliwości zmiany, uczenie się praktycznie nie istnieje.
Uczenie się:
– jako proces – zachodzi cały czas
– jako czynność – gdy przystępujemy do uczenia się czegoś w sposób świadomy, gdy mamy w tym jakiś cel i coś chcemy osiągnąć. Osiągnąwszy ten cel, zamykamy książki, nuty, odkładamy instrument, itd. – wówczas czynność uczenia się zostaje zakończona. Nie zostaje jednak zakończony proces uczenia się! Widzimy efekt, zmianę w naszym zachowaniu
Ludzie różnią się zdolnością zdobywania informacji. Zdarza się, że w okresie szkolnym tych informacji jest więcej.
Kiedy proces uczenia się nie zachodzi? Przykładowo w stanach chorobowych, demencyjnych, gdy występuje jakieś zaburzenie procesów pamięci i myślenia, w którym ludzie nie mają możliwości kumulowania doświadczeń. Proces uczenia się bywa też zaburzony u osób z upośledzeniem umysłowym.