Sprawa prosta z pozoru. Wydaje się, że reguły są z góry ustalone. Czy jednak jest tak naprawdę? Kto płaci na randce? Chłopak czy dziewczyna?
Oczywiście wszyscy zgodnie krzykną – chłopak. W porządku. Na pierwszej randce, szczególnie jeśli na nią zapraszał, jest to jak najbardziej w dobrym guście. Jeśli tego nie zrobi możemy z całą surowością nazwać go burakiem i nieokrzesanym chamem.
Kiedy mężczyzna płaci za kobietę jest to oznaką dobrego tonu, jego klasy. Oznacza, że ma gest i nie oszczędza na drobiazgach. Jest mężczyzną znającym zasady bon tonu. Czy powinien jednak płacić za nią zawsze? Czy mężczynę należy traktować jako bezterminowego sponsora? Moim zdaniem nie.
Jeśli uznać, jak napisałem wcześniej, że mężczyzna z klasą płaci na pierwszej randce, to po czym poznać, na tej samej randce, dziewczynę z klasą? Otóż po tym, że zaproponuję, że to ona zapłaci. Oczywiście, żaden pan, przy zdrowych zmysłach, jej na to nie pozwoli i deliktanie wypersfaduje ten pomysłz głowy, jednak bez wątpienia kobieta pozostawi tym po sobie dobre wrażenie. Można będzie wtedy wyczuć, że nie interesuje jej sponsoring, ani zasobność portfela drugiej strony, a coś zupełnie innego.
Na kolejnych randkach sprawa wygląda już inaczej. Moim zdaniem nie ma nic złego w tym, żeby na nich zdarzyło się także zapłacić za nas naszej partnerce.
W przypadku związków partnerzy mogą umówić się w kwestii płacenia za kolacje, lody, czy inne przyjemności. Można robić to zawsze wspólnie, albo na zmianę. Można również nie przywiązywać do tego aż tak drobiazgowej roli, ale mimo wszystko pamiętać, że druga strona nie drukuje banknotów 100 złotowych na domowej drukarce.
Drogie panie – wymagacie od mężczyzn klasy, obycia, dobrych manier. Postarajcie się także pokazywać je nam. Pokażcie, że zależy wam nie na pieniądzach, darmowym jedzeniu, drinkach, ale po prostu… na nas
Skoro już tutaj zajrzałeś / zajrzałaś / zajrzałoś, to pewnie dlatego, że interesujesz się psychologią i wszystkimi związanymi z nią kwestiami. Pozwól, że w tej notce (pewnie będzie trochę długa…) podsumuję krótko, jakie informacje poznasz, czytając notki. Są to krótkie pisemne wykładziki, podzielone na części i kategorie według tematów, tak żeby ułatwić ci przebrnięcie przez ten cały ogrom materiału.
Psychologia jako praktyka społeczna: co to jest psychologia potoczna, jakie są jej cechy (wiedza gorąca, wiedza zimna, itd.), co to jest dusza, psychika (co to znaczy, że człowiek jest jednością psychofizyczną?), czym zajmuje się psychologia społeczna, co to jest i jak rozumiemy pojęcie sytuacji społecznej
Wpływ społeczny: co to jest, kiedy mamy z nim do czynienia, dlaczego człowiek jest istotą społeczną, jakie potrzeby są zaspokajane w obecności innych osób, jakie są reguły wpływu społecznego (wzajemności, autorytetu, niedostępności, wzbudzania sympatii, społeczny dowód słuszności), jakie są zalety i niebezpieczeństwa automatycznego reagowania, jak brzmi reguła wzajemności, zasada kontrastu, przykłady działania reguły wzajemności, co wzmacnia chęć korzystania z przykładu innych osób (społeczny dowód słuszności). Reguła konsekwencji – dlaczego lubimy ludzi konsekwentnych? Z czym kojarzy się brak konsekwencji? Dlaczego deklaracja na piśmie ma większą moc? Brzmienie reguły niedostępności. Eksperyment Milgrama (w regule autorytetu). Reguła lubienia i sympatii. Po co mówimy innym komplementy? Czy je lubimy, czy umiemy ich słuchać? Pozytywne skojarzenia w budowaniu wzajemnej sympatii / antypatii.
Komunikacja społeczna: na czym polega proces porozumiewania się? Dlaczego ludzie chcą komunikować się ze sobą? Pojęcie kompetencji komunikacyjnej i kompetencji językowej. Co to znaczy, że skutecznie potrafimy się porozumiewać? Rodzaje komunikacji (werbalna i niewerbalna). Dlaczego zachowała się komunikacja niewerbalna i do czego służy? Funkcje komunikacji niewerbalnej. Co to znaczy, że jest naruszona czyjaś przestrzeń osobista? Co to jest przestrzeń osobista? Funkcje języka. Rodzaje wypowiedzi (dyrektywy, stwierdzenia). Dlaczego intencja i interpretacja powinny być zgodne w komunikacji werbalnej? Rozumienie pojęcia komunikowania wprost. Cechy komunikowania pośredniego. Umiejętność słuchania. Jakie są cechy charakterystyczne tego, że porozumiewamy się między sobą? Pojęcie ujawniania siebie w rozmowie, czym ryzykujemy kiedy o sobie mówimy, itd. Co to jest niewinne kłamstwo i kiedy je stosujemy? Jakie są konsekwencje kłamstwa?
Autoprezentacja: na czym polega, w jakich sytuacjach ją stosujemy, po co to robimy? Czy autoprezentacja jest dobra czy zła? Kiedy przestajemy o nią dbać, od czego to zależy? Taktyki autoprezentacyjne i techniki autoprezentacyjne – umieć wymienić i podać przykłady sposobów na stworzenie własnego wizerunku. Co to jest norma skromności? Porażki autoprezentacyjne, zakłopotanie.